Mieszkanie lokatorskie to mieszkanie należące do spółdzielni, która udostępnia je lokatorowi do zamieszkania. Mieszkanie na początku nigdy nie jest więc własnością lokatora, ale po pewnym czasie i pod określonymi warunkami lokator może ubiegać się o odrębną własność. W naszym wpisie przyjrzymy się głównym zasadom, jak przekształcić mieszkanie lokatorskie w odrębną własność.
Mieszkanie lokatorskie to potoczna nazwa mieszkania spółdzielczego lokatorskiego. Mieszkania, które należy do spółdzielni, jak już wspomnieliśmy i jest przez nią „wynajmowane” lokatorowi na podstawie zawartej umowy. Cudzysłów oczywiście nie jest tu przypadkowy, bowiem sprawa nie wygląda jak udostępnianie mieszkania własnościowego do użytkowania innej osobie, która jest zobowiązana do płacenia miesięcznie konkretnej sumy pieniędzy pokrywającej koszty czynszowe, eksploatacyjne i dającej dodatkowo zysk wynajmującemu (zwykle osobie prywatnej). Zgodnie z obowiązującą w Polsce ustawa z roku 2000, mieszkanie lokatorskie to mieszkanie oddane do użytkowania osobie, która zobowiązuje się wnieść konkretny wkład mieszkaniowy i następnie uiszczać opłaty zgodnie z przepisami i statutem spółdzielni.
Jeśli chcemy przekształcić mieszkanie lokatorskie w odrębną własność, pomóc może nam doradca nieruchomości. Teoretycznie to prosta sprawa, kilka kroków: złożenie wniosku do spółdzielni, zaczekać na decyzję, wpłacić na konto spółdzielni ustaloną kwotę wykupu mieszkania i zawrzeć ze spółdzielnią umowę. Owa umowa to ustanowienie odrębnej własności, która musi mieć formę aktu notarialnego. Powiedzmy sobie jednak wprost, że interes w przekształceniu mieszkania lokatorskiego w odrębną własność to interes osoby, która chce to mieszkanie wykupić. Spółdzielnia może odwlekać cały proces, powołując się np. na trudności z zatrudnieniem rzeczoznawcy do wyceny mieszkania. Doradca nieruchomości może nam w takiej sprawie pomóc, stać się naszym przedstawicielem, dbać o szczegóły sporządzanych dokumentów itd.
